Η μυρωδια
του ιωδίου πάντα με ταξίδευε σαν σκια
φευγάτη..
Έτρεχα σε
χωμάτινους δρόμους που κατά μήκος είχαν φυτρώσει ξύλινες κολώνες της ΔΕΗ. Το
πρωί μια ομορφη δροσιά στη βεράντα με πρωινό γάλα μπισκότα και σύκα από τη
συκιά. Περπάτημα, ποδήλατο τρέξιμο στη παραλία με τα άλλα παιδιά. Μια στάση
ίσως στο πέυκο για συνάντηση. Και μετά μαγιό,
καπέλο, πετσέτες, σαγιονάρες αντιηλιακό και βουρ βουτιά από τον περιβόητο μώλο.
Το απόγευμα
πάλι εκεί στο μώλο ή στις κούνιες σαν δύο μακρινοί φάροι να συνεχίζουν να
δείχνουν ακάθεκτα το καλοκαίρι...
Από την
αυγή και μέχρι πέρα του ηλιοβασιλέματος ζωντάνες παιδικές ψυχές με τις φωνές
τους ξεχείλιζαν στα σπίτια, στους δρόμους, στο μπάσκετ, στη θάλασσα…
Αθώες
όμορφες υπάρξεις ανέμελα ντυμένες με όνειρα στολισμένες. Καλοκαίρι, ήλιος,
τζιτζίκια, λουλούδια, μπάλα, φλερτ, φιλίες, καφέδες, ποτά, βουνό,θάλασσα και
χαρά πολύ χαρά! Τίποτα άλλο!
Πίσω από
όλα οι προστάτες, οι άγγελοι τους. Που τα περίμεναν, συμβούλευαν, συνόδευαν,
καθοδηγούσαν, γελούσαν αλλά και γκρίνιαζαν μαζί τους. Οι άγγελοι. Που τα φτερά
τους τα είχαν ανοίξει πέρα για πέρα να καλύπτει τα πάντα, να μη τα πειράξει
κανείς. Αυτή ήταν η χώρα των αγγέλων.
Ένας υπέροχος
κόσμος γεμάτος αγγέλους, πρίγκιπες και πριγκηπέσσες!
Σήμερα τα
παιδιά μεγάλωσαν, ωρίμασαν. Το ποδήλατο έγινε μηχανάκι και μετά αυτοκίνητο για
τις ανάγκες τους. Πέρασαν σε άλλη εποχή με υπεύθυνη θέση στη ζωή.
Εγιναν οι
ίδιοι άγγελοι και προστατευουν εκείνοι τα δικά τους παιδιά.
Και είναι άλλοι αυτοί που πήραν τη θέση του πρίγκιπα και
της πριγκηπέσσας πλέον.
Αυτός είναι
ο νόμος της φύσης, ο νόμος της ζωής…
Όσο για
τους άγγελους της εποχής εκείνης θα τους θυμόμαστε πάντα για την επιλογή τους
στο τόπο αυτό, τον αγώνα τους, την πίστη
και την αγάπη τους σε αυτόν και σε όλους εμάς που πήραμε το μήνυμα και
συνεχίζουμε στα βήματά τους… τους ευχαριστούμε…
Αφιερωμένο
στη Σαλαμίνα,στους κατοίκους της
περιοχής ΔΕΗ Χαλιώτη , στους αγγέλους της...
